In Oktober 2017 ben ik voor het eerst echt in aanraking gekomen met Orange Babies. Ik ben naar Namibië afgereisd met een groep van 25 mensen waarbij we verschillende Orange Babies projecten hebben bezocht en dagelijks tussen de 40 en 80 km per dag hebben gefietst.
Het eerste project waar wij aankwamen was de ‘
5 rand primary school’ in Okahandja. Hier krijgen 500 kinderen die HIV geïnfecteerd of –affecteert zijn, toegang tot medicatie, een voedselprogramma en natuurlijk een opleiding. Momenteel worden daar twee huizen gebouwd (een girls en een boys house) waar Orange Babies een kleine groep kinderen uit de omringende sloppenwijk onderdak zal gaan bieden. Dit zijn kinderen die thuis in ellendige omstandigheden wonen, wees zijn of het slachtoffer van seksueel misbruik.
Dit project wordt begeleid door zogenaamde ‘community mothers’. Alle ‘
community mothers’ zijn Hiv-positief en hebben ons hun persoonlijke verhaal verteld. Het ene nog aangrijpender dan het andere. Zo vertelde een van de moeders dat ze op haar zestiende, na een avondje uit, door zes mannen is verkracht. Naast de afschuwelijke ervaring leverde het haar ook een HIV besmetting op. Orange Babies heeft hun niet alleen medicatie gegeven maar ook meer zelfrespect en een toekomst perspectief.
Één van de meest indrukwekkende ervaringen waren voor mij de ‘home visits’. Hier gingen we in kleine groepen de thuissituatie bekijken van enkele kinderen die deel uitmaken van het ‘5 rand’ programma. De mensen wonen hier in golfplaten hutjes, zonder stromend water en elektriciteit. Binnen is het benauwd en ruim boven de 30 graden. Een versleten doek scheid het slaapgedeelte af van het woongedeelte waar 6 kinderen slapen in een eenpersoonsbed zonder matras.
Orange Babies heeft voor mij een speciaal plekje in mijn hart. Deelname aan de tour was echt een geweldig avontuur! Na een paar uur fietsen in de bloedhitte op een onverharde weg denk je soms dat er geen eind aan komt… maar wanneer je bent aangekomen op een project en verwelkomt wordt door honderden blije gezichten is dit gevoel meteen weer weg. De combinatie van een fysieke uitdaging en de confrontatie tussen het leven hier en daar zorgt ervoor dat je af en toe keihard met je neus op de feiten wordt gedrukt. Je beseft voor de zoveelste keer hoe bevoorrecht we mogen zijn dat onze wieg in Nederland heeft gestaan.
